Dag vijf en zes

Gisteren zijn we samen met Sietse naar Madadeni gereden. Een autotocht van ruim anderhalf uur. Als je hier in Zuid-Afrika woont moet je van autorijden houden. Er is nauwelijks openbaar vervoer. Onderweg kom je van alles tegen, heel veel liftende mensen, veel verkopers van fruit of andere spullen, maar ook een radarcontrole op snelheid. Een paar kilometer verder werden de overtreders staande gehouden. En wij klagen weleens over een bekeuring in Nederland, hier ga je zelfs bij een flinke overtreding de gevangenis is. Mooi, heb je een gratis visit op Robbenisland, ( daar heeft Mandela vastgezeten). Toch neem ik het risico maar niet de wegen zijn slecht met veel potholes ( kuilen). Madadeni is een township met zo`n 150.000 inwoners die allemaal leven in kleine betonnen huisjes met golfplaten dak. Grote armoede, Aids, heel hoge werkeloosheid. Met veel mensen kennis gemaakt, veel gezien, veel ellende. Toch zijn de mensen allemaal vrolijk en is er veel waardering voor ons bezoek.
Het kerkje waar Sietse werkt ligt echt midden in de township. Naast de kerkzaal is er een internetcafé wat door de koster van de kerk 7 dagen per week wordt gerund. Er zijn geen borden naar de kerk maar die heb je niet nodig. Het stemvolume van de Zulu`s is echt heel indrukwekkend. En de begeleiding met een Keyboard kent maar 1 stand op de volumeregeling, zo hard mogelijk...
Je kunt de kerk dus al van ver horen. En wat zijn de mensen vriendelijk, ze begroeten je uitbundig met 3 handen en een soort schouderduw. Met een aantal mensen hebben we nadere afspraken gemaakt en zijn we later op de dag weer terug gereden naar Vryheid.