Dag 8
Door: Peter Dekker
Blijf op de hoogte en volg Peter
15 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Madadeni
Wat zijn wij rijk in Nederland! En wat mogen wij nog blij zijn met onze sociale zekerheid. Op rondtour met Ds. Kunene langs een aantal families in Madadeni zet je meteen met twee benen op de grond. Een familie waar man en vrouw samen met 10 kinderen in een huisje van 3 x 5 meter leven. Het inkomen per maand 72 euro. De kinderen zijn of van henzelf of komen aanlopen en hebben geen ouders meer. Die zijn allebei aan Aids overleden.
Een mevrouw van 29 jaar, verslaafd aan alcohol, benzine snuiven of roken van allerlei drugs. Drie kinderen, maar ze weet niet meer waar ze zijn. In ieder geval niet bij de drie vaders. Die nemen geen enkele verantwoordelijkheid in Zuid-Afrika voor de door hen verwekte kinderen. Kortom van het ene dramatische geval naar het andere. Maar wat blijven ze dankbaar dat je ze wilt bezoeken.
Ik ga in ieder geval de komende dagen proberen een aantal activiteiten op te zetten of te ontwikkelen die mensen iets meer bestaan geven. Geld geven is geen enkele oplossing, dat gaat alleen maar op aan verkeerde dingen. Een leuke uitdaging. In ieder geval is de Zulu bevolking heel hartelijk. Overal wordt ik ontvangen op de traditionele Zulu manier, drie handen en een schouder hug. En ze willen allemaal graag een keer naar Nederland.. ( tot ze de prijs van een ticket horen!). Dat gaan ze nooit bij elkaar sparen...
Een mevrouw van 29 jaar, verslaafd aan alcohol, benzine snuiven of roken van allerlei drugs. Drie kinderen, maar ze weet niet meer waar ze zijn. In ieder geval niet bij de drie vaders. Die nemen geen enkele verantwoordelijkheid in Zuid-Afrika voor de door hen verwekte kinderen. Kortom van het ene dramatische geval naar het andere. Maar wat blijven ze dankbaar dat je ze wilt bezoeken.
Ik ga in ieder geval de komende dagen proberen een aantal activiteiten op te zetten of te ontwikkelen die mensen iets meer bestaan geven. Geld geven is geen enkele oplossing, dat gaat alleen maar op aan verkeerde dingen. Een leuke uitdaging. In ieder geval is de Zulu bevolking heel hartelijk. Overal wordt ik ontvangen op de traditionele Zulu manier, drie handen en een schouder hug. En ze willen allemaal graag een keer naar Nederland.. ( tot ze de prijs van een ticket horen!). Dat gaan ze nooit bij elkaar sparen...
-
16 Januari 2014 - 15:09
Adrie Middelkoop:
Wat is er toch veel armoe en ellende hè. Als je terug komt van zo'n reis kun je eigenlijk niet meer verder gaan zoals je altijd ging, is mijn ervaring na Servië. Al wen je toch snel weer aan het normale leven, maar je blijft je veel meer beseffen als je dit allemaal gezien en meegemaakt hebt hoe goed wij het hier hebben. Dat stemt je dankbaar! En vanuit die dankbaarheid mag je weer proberen de anderen te helpen! Heel veel zegen bij alles wat jullie daar doen!
Groetjes,
Adrie -
19 Januari 2014 - 17:48
Susan Van Der Nat:
Wauw, wat een mooi reisverslag! Wat bijzonder, dat jullie samen deze reis maken. De ontmoetingen met zoveel mensen die in schrijnende omstandigheden leven. De dankbaarheid die jullie ook krijgen. Het verhaal over dat Annemarie bij de de kinderen spelletjes doet, ontroerend. Een prachtige reis verder toegewenst en Gods Zegen en Bescherming toegewenst, groetjes, Sjaak en Susan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
